Καλοκαίρι 2012

Δεν ξεκινάμε ακόμη αλλά το σκεφτόμαστε σοβαρά. Οι δυσκολίες είναι ακόμη αρκετές αλλά η θέληση για επανάληψη του «διακοπές με τον μπαμπά» είναι μεγάλη.
Για αρχή, ο μπαμπάς έχει ακόμη πυρετό από μια ίωση και περιμένει να συνέλθει για να παραλάβει την ομάδα. Που θα πάει; Θα γίνει κι αυτό.
Επίσης, στο έτος 2012, οι οικισμοί της Κινέτας έχουν διακοπές νερού! Ναι, έτσι απλά, χωρίς ειδοποίηση, χωρίς λογική και χωρίς καν πρόγραμμα για τις διακοπές. Όλα τα σπίτια, μεταξύ των οποίων και το δικό μας, είχαν από παλιότερες εποχές δεξαμενές νερού που μπορούν να λειτουργήσουν σαν ημίμετρο. Πιστέψτε με όμως, 4 παιδιά χρειάζονται πολύυυυ νερό.
Παραμένουμε αισιόδοξοι. Συντονιστείτε μαζί μας …

Advertisement

Η θεατρική παράσταση

Στιγμιότυπα και παραλειπόμενα από την θεατρική παράσταση «οι ήρωες κι εγώ» 🙂

Ημέρα 11η (2011)

Το χθεσινό βράδυ ήταν δύσκολο με την ασθένεια του Μπίλλυ. Πυρετός 38,5 κομπρέσες, πήγαινε-έλα με τα στομαχικά. Δύσκολο. Μέχρι τις 5 το πρωί όλα είχαν τεθεί υπό (απόλυτο) έλεγχο. Μια έλλειψη ύπνου υπήρχε βέβαια. Ένα 4ωράκι το πρόλαβα μέχρι το πρωί.
Ξυπνήσαμε, φάγαμε corn-flakes και ετοιμαστήκαμε για μπάνιο αλλά χωρίς Μπίλλυ βέβαια. Είχε ακόμη λίγο πυρετό και δεν ήταν καλή ιδέα ο ήλιος. Με Ελισσάβετ, Λεωνίδα, Ιάκωβο λοιπόν στην παραλία. Τα παιδιά ήταν πολύ κεφάτα και τραγουδούσαν στην διαδρομή. Ο Ιάκωβος έμαθε να βουτάει με την μάσκα και ήταν πολύ χαρούμενος με την ανακάλυψή του. Στην παραλία φάγαμε μπισκοτάκια που είχαμε ψωνίσει την προηγουμένη. Ο μάγειρας, βλέπετε, άρχισε να κουράζεται. Παίζουμε και ένα παιχνίδι που βρήκαμε στο εξαιρετικό βιβλίο «365 μέρες χωρίς τηλεόραση». Προσπαθούμε να ταξινομήσουμε ζώα σε αγέλη, κοπάδι, ζευγάρι, σμήνος και να το αιτιολογήσουμε. Ακούγεται απλό αλλά δεν είναι πάντα. Παίξαμε επίσης την κολοκυθιά (ή όπως λέγεται) όπου με ερωτήσεις προσπαθείς να προσεγγίσεις την λέξη που έχει βρει ο άλλος.
Άσχετο, αλλά τι μόδα είναι αυτή πάλι να φοράνε μποξεράκι κάτω από το μαγιώ; Θα μας τρελλάνουν; Την έφερε ο Μπίλλυ στην παρέα μας (ή μήπως αγέλη;) και την αντέγραψε και ο Λεωνίδας.
Σούπερ μάρκετ αστραπή μετά για να ψωνίσουμε ένα ρύζι για τον Μπίλλυ και 2 κατεψυγμένες πίτσες. Ένα λαπαδάκι θα του κάνει καλό. Επιστροφή στο σπίτι και λαπάς για τον Μπίλλυ και πίτσα για τους υπόλοιπους. Μαζέματα ως συνήθως και μικροσιέστα (που είχα τόσο ανάγκη). Το απόγευμα παίξαμε μονόπολυ με τα 3 μικρότερα. Ο Ιάκωβος έχει γίνει πολύ «μαζώχτρα» και καταφέρνει να θυμάται τα οικόπεδα που αγοράζει χωρίς να διαβάζει. Για μια ώρα παίξαμε όμορφα αλλά μετά άρχισαν να χάνουν την συγκέντρωσή τους με αποτέλεσμα να τσακωθούν μεταξύ τους. Μαμ πριν από μια βόλτα στο χωριό. Λίγος λαπάς ακόμη για Μπίλλυ, μακαρόνια για τους υπόλοιπους. Έβαλα 2 μεγάλα κομμάτια φέτα με μακαρόνια σε ένα τηγανάκι και βγήκε μια καρμποναροειδής σάλτσα τυριού που άρεσε πολύ στην Ελισσάβετ. Τα υπολείματα του τελευταίου κοτόπουλου έγιναν πάλι κοτοσαλάτα, ψιλοκομμένα όπως και το αγγουράκι-ντοματούλα. Άντε και λίγη κάπαρη μέσα. Το παιχνίδι αξιοποιήσης υλικών στην μαγειρική, είναι το αγαπημένο μου. Εκείνο το έρημο τα καρπούζι που είχαμε πάρει προημερών πέρασε από 40 κύματα. Τα υπολοίματα από την άσπρη σάρκα βγήκαν με ένα κουτάλι και έγινα φρουτοσαλάτα. Κάποια αποχυμώθηκαν μαζί με τους φυσικούς χυμούς του καρπουζιού και έγιναν καρπουζάδα που άρεσε πολύ στα παιδιά. Την πράσινη φλούδα την πέταξα με μεγάλη μου λύπη.
Μια γατούλα, εμφανίστηκε στην βεράντα μας και έπαιξε με τα παιδιά. Την κεράσαμε και λίγα μακαρόνια.
Το βράδυ, πήγαμε την μικρή βόλτα στο χωριό που λέγαμε. Αυτή την φορά αργά. 9 το βράδυ ξεκινήσαμε. Λες και πηγαίναμε σε μπαράκι. Ορισμένες ταβέρνες που βλέπαμε πάντα χωρίς κόσμο, είχαν τώρα ψυχή. Παρόλα αυτά, όλα αυτά τα μέρη που πριν 30 χρόνια έσφυζαν από ζωή, τώρα έδειχναν μισοπαρατημένα. Κόψαμε κάτι καλάμια και παίξαμε στην παραλία. Επιστρέψαμε και ότι DVD είχαμε νοικιάσει.
Επιστροφή στο σπίτι και τα παιδιά έφαγαν τα ζελέ που είχα φτιάξει. Άντε, γιατί πρέπει να αδειάσει και το ψυγείο. 11 το βράδυ πιά. Ετοιμασίες για ύπνο και για ταινία στην αίθουσα 1. Βολεύτηκαν σε θέσεις (VIP και μη) και είδαμε τον «καρχαριομάχο». Παλιά κλασσική επιλογή. Μάζεψα κι εγώ κάποιες δουλειές και μπήκα στην αίθουσα 1. Λοιπόν, έχουμε δει τις ατελείωτες ταινίες με αυτά τα παιδιά. Στα βίντεο κλαμπ δυσκολευόμαστε να βρούμε ταινίες που δεν έχουμε δει. Ίσως θα είχε ενδιαφέρον να κάνουμε μια ανασκόπηση σε ότι έχουμε δει (και θυμόμαστε) τελευταία τουλάχιστον.
Λοιπόν, πάω να μαζέψω την τελευταία μπουγάδα των διακοπών και τα λέμε (αναλυτικότερα) αύριο.

Φωτογραφίες 11ης μέρας

Ημέρα 10η (2011)

Μα καλά ρε συ σύμπαν. Αυτό σου έχω ζητήσει εγώ; Πάλι μαντάρα μου τα έκανες. Είπαμε να κάνουμε διακοπές εδώ. Όχι να κάνω το αγροτικό μου. Να μην τα πολυλογώ, αρρώστησε και ο Μπιλάκος σήμερα. Με τα γνωστά συμπτώματα. Από τη μια να ετοιμάζεις φαγητό για τους 3 και από την άλλη να περιποιείσαι το παιδί που ξερνοβολάει. Πόσες φορές να πλύνεις τα χέρια σου πιά; Παπούδιασαν τα χέρια μου.
Κι όμως το πρωί δεν πήγε εκεί το μυαλό μου όταν τα 3 αγόρια ανακοίνωσαν ότι δεν ήθελαν θάλασσα και προτιμούσαν να καθήσουν σπίτι για να παίξουν επιτραπέζιο. Πήρα κι εγώ την κόρη μου και πήγαμε για μπάνιο οι δυό μας. Μια στάση να πληρώσουμε τον λογαριασμό νερού πριν, πολύ κουβέντα και παιχνιδάκια. Ελάχιστα ψώνια από σούπερ μετά, ίσα ίσα για να μαγειρέψω για την μέρα. Τι μαγείρεμα δηλαδή που η κόρη ζήτησε κοτομπουκίτσες. Έκανα λοιπόν κι εγώ μια διπλή μερίδα να την ευχαριστηθούν. Το απόγευμα είχαμε «επιθεώρηση». Μάζεψαν τα δωμάτιά τους και πήραν τα μπράβο τους. Είπαμε να ετοιμαστούμε για βόλτα και κάπου εκεί ο Μπίλλυ παραπονέθηκε για το στομάχι του. Το σημείο που πονούσε δεν άφηνε αμφιβολίες για την εξέλιξη που θα είχαμε. Πήρα τα τρία μικρότερα για να πάμε να ψωνίσουμε κάτι για φαγητό και να επιστρέψουμε άμεσα. Πήρα ένα κοτόπουλο σχάρας και μια ταινία (τα γ-λυκάκια). Ο Μπίλλυ μου τηλεφώνησε στο κινητό ότι είχε μπει στο επόμενο στάδιο συμπτωμάτων. Επιστρέφαμε άλλωστε. Προσπάθησα να καθαρίσω χωρίς να δουν κάτι τα παιδιά. Παράλληλα να περιθάλψεις τον ένα, να ετοιμάσεις την μακαρονάδα του Λεωνίδα, να σερβίρεις το κοτόπουλο, … να πλένεις και τα χέρια σε όλα τα ενδιάμεσα. Υπήρχε όμως και κάτι θετικό. Η ταινία (που την είχα δει) ήταν πολύ καλή και ενθουσίασε τα (3 μικρότερα) παιδιά.
Σύμπαν! Κανόνισε τώρα 15 μέρες πληρωμένες στην Τοσκάνη, έτσι για να ρεφάρεις κάπως την ταλαιπωρία…

Φωτογραφίες 10ης μέρας

Ημέρα 9η (2011)

Τι; Δυο και σήμερα; Έτσι είναι πάντα. Ώσπου να το συνηθίσεις, τελειώνει. Έχουμε μπει πλέον σε ένα ρυθμό. Ξεκινήσαμε και σήμερα την μέρα με τηγανήτες. Μετά το παιδιά το έριξαν στην μονόπολυ μέχρι να ετοιμαστούμε και ήθελαν να συνεχίσουν. Θα αργούσαμε για μπάνιο όμως. Αλλά είμαστε σε διακοπές οπότε … σιγά τα αυγά. Χαλάρωσα κι εγώ και πήγαμε αργά στην θάλασσα. Παιχνιδάκι εκεί και τα λοιπά. Τα λοιπά περιλάμβαναν και το γυαλιά ηλίου που ήθελε ο Λεωνίδας. Αφού δοκιμάσαμε όοολα τα γυαλιά ηλίου των «μαύρων» καταλήξαμε σε ένα που δεν άρεσε σε κανέναν εκτός από τον Λεωνίδα. Σημασία είχε όμως να αρέσουν σε εκείνον. Το μεσημέρι τους έφτιαξα κοτομπουκίτσες και κους κους. Μετά μαζέματα σιέστα, μονόπολυ κλπ. Το απόγευμα με Ιάκωβο και Λεωνίδα, ποτίσαμε και πλύναμε το αυτοκίνητο. Ετοιμαστήκαμε για μια βόλτα στο χωριό. Πήραμε καινούργιες ταινίες και αποφασίσαμε ότι θέλαμε πίτσα. Η πιτσαρία όμως ήταν ψιλοτραγική για να κάτσεις οπότε είπαμε να την πάρουμε take away για το σινεμά. Πήρε και ο μπαμπάς μια μπύρα, και τα παιδιά αναψυκτικά. Τόσες μέρες ο μπαμπάς είναι χωρίς καφέ, χωρίς αλκόολ (με εξαίρεση μια μέρα), χωρίς τσιγάρο (εύκολο όταν δεν καπνίζεις), χωρίς τηλεόραση, χωρίς άλλες παρέες και διάφορα άλλα. Αν ποτέ πέσω στα “βαριά”, ξέρω τώρα πως θα αποτοξινωθώ 🙂

Φωτογραφίες 9ης μέρας

Ημέρα 8η (2011)

Ξυπνήσαμε νωρίς ΟΛΟΙ και ξεκινήσαμε για μια μικρή εκδρομή. Πρότεινα στον Μπίλλυ να επιλέξει προορισμό αλλά δεν πρότεινε κάτι συγκεκριμένο. Τι βαθμό είχες Μπιλάκο στην γεωγραφία; Επέλεξα εγώ να πάμε στην λιμνοθάλασσα, στην Βουλιαγμένη Περαχώρας. Μαγικό μέρος αλλά μην μου το πήξετε στον κόσμο και αυτό σαν την Κινέτα, τώρα που θα το διαβάζετε εσείς οι χιλιάδες αναγνώστες μας 😛 Ετοίμασα λοιπόν αραβικές πίτες με υπόλοιπο από το χθεσινό κοτόπουλο και ξεκινήσαμε. Φτάνοντας επιθεωρήσαμε ότι τα νερά έρχονται σωστά από την θάλασσα στο άνοιγμα της λιμνοθάλασσας και μετά βρήκαμε μια ωραιότατη παραλία. Κάναμε τις βουτιές μας και τα παιχνίδια μας, φάγαμε τις πίτες μας και μπισκοτάκια και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Ήταν πιά 5 το απόγευμα και μας είχε ανοίξει ξανά η όρεξη. Μακαρονάδα, κοτοσαλάτα (ναι, εδώ τελείωσε το κοτόπουλο) και λίγο αγγουράκι για τους δύσκολους (λέμε τώρα). Δουλειές, μαζέματα και ώρα σιωπής. Ή μάλλον ώρα σινεμά. Για τον μπαμπά μικρή σιέστα βέβαια και μερικά τηλέφωνα προς τον έξω κόσμο. Αλλαγή σκηνικού σε μονόπολυ πριν επανέλθουμε σε ταινίες.
Η βασικότερη αλλαγή όμως είναι του Μπίλλυ που έχει πλέον γίνει πολύ συνεργάσιμος και συμμετέχει πλήρως στην ομάδα. Ελπίζω να μην φταίει που βγάλαμε πρόγραμμα επιστροφής για την Κυριακή.

Φωτογραφίες 8ης μέρας

Ημέρα 7η (2011)

Ξανά πρωινό με τηγανήτες που αυτή την φορά φτιάξαμε όλοι μαζί. Εντάξει, εκτός του Μπίλλυ που κοιμόταν. Ξανά μαγευτική Κινέτα για μπάνιο που εξακολουθεί να έχει αυξημένη κίνηση. Τέλειο μπανάκι κάναμε σε «λάδι» θάλασσα.  Παίζουμε συνήθως με μια μπάλλα στην θάλασσα, όπως και σήμερα. Έχουμε καθιερώσει ένα σύστημα με πόντους. Όποιος κάνει κάτι καλό παίρνει πόντους και όποιος κάνει κάτι κακό χάνει πόντους. Ο Μπίλλυ (.. σοφά) επέλεξε να μην συμμετάσχει στο παιχνίδι. Τα παιδιά περνούν καλά με το παιχνίδι και κυρίως εγώ. Το έπαθλο δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη αλλά εκείνα δεν πτοούνται. Μέσω του παιχνιδιού μου υπενθυμίζουν πράγματα, συμμετέχουν σε δουλειές και γενικότερα βρίσκουν μεγαλύτερο κίνητρο για να κάνουν αυτά που θα έπρεπε να κάνουν. Στην επιστροφή από την θάλασσα ψωνίσαμε μερικά φρούτα και ένα κοτόπουλο σούβλας που ήταν και το μεσημεριανό μας. Ο Μπίλλυ είχε τσιμπήσει και δεν εφαγε μαζί μας. Μαζέματα, ταινία, σιέστα κλπ για το μεσημέρι. Για να ξεφύγουν λίγο από τις ταινίες, πήρα τους 3 μικρότερους για να φτιάξουμε πλαστελίνη από ζυμάρι. Δεν θα έλεγα ότι μου πέτυχε αλλά το διασκεδάσαμε αρκετά. Θα επανέλθω στις επόμενες μέρες. Το εντυπωσιακό της ημέρας ήταν το απόγευμα που τους ζήτησα να τακτοποιήσουν τα δωμάτιά τους γιατί θα έκανα επιθεώρηση. Δεν ξέρω αν σε Λεωνίδα-Ελισσάβετ ξύπνησαν παραστάσεις από την κατασκήνωση αλλά έκαναν μια εκπληκτική δουλειά. Μετέτρεψαν την αταξία σε τάξη προσεγμένη στην κάθε λεπτομέρεια. Έστρωσαν, μάζεψαν, συγίρισαν, σκούπισαν.. Μέχρι και στο δικό μου δωμάτιο έφτασαν και άλλαξαν το σεντόνι που είχε υποστεί ένα μικρό ατύχημα από τον Ιάκωβο. Πήραν από 10 πόντους και ατελείωτα μπράβο. Ο Μπίλλυ από την άλλη με το ζόρι για την κάθε δουλειά. Πήγαμε στο χωριό για ένα σούπερ μάρκετ, ανεφοδιασμό σε ταινίες και επιστροφή στο σινεμά. Μισώ την Χάνα Μοντάνα πλέον. Έχω δεί σχεδόν όλη την σειρά σε DVD τις τελευταίες μέρες. Εκείνος που έχει επίσης βαρεθεί είναι ο Ιάκωβος που παρότι η σειρά είναι μεταγλωτισμένη το λέει ξεκάθαρα ότι δεν του αρέσει. Πριν ενταχθεί ο Μπίλλυ βλέπαμε ταινίες που ήταν πολύ περισσότερο στα μέτρα του και του άρεσαν. Τον πήρα το βράδυ για παραμυθάκια και νάνι…

Φωτογραφίες 7ης μέρας

Ημέρα 6η (2011)

Το πρωί έφτιαξα τηγανήτες για τα παιδιά και ναιιιιι, άρεσαν στον Λεωνίδα! Ιάκωβος και Λεωνίδας ήταν οι πρώτοι που ξύπνησαν και έφαγαν μια καλή μερίδα με merenda την ώρα που έβγαιναν. Εγώ τις βρήκα ψιλομάπα, αλλά μάλλον δεν έχει μεγάλη σημασία. Ο Μπίλλυ δυσκολευόταν να ξυπνήσει λογική ώρα και συμφωνήσαμε μαζί του να πάμε χωρίς εκείνον για μπάνιο. Θα καθόταν να κάνει γυμναστική. Πήγαμε λοιπόν στην μαγευτική Κινέτα που πάλι είχε πάλι πολύ κόσμο αλλά βρήκαμε μια καλή θεσούλα. Παίξαμε πολύ ώρα στο νερό. Απορώ τι βάζουν σε αυτά τα αντηλιακά και σε προστατεύουν από τέτοιο ήλιο. Τήρησα και την υπόσχεσή μου να πάρω βραχιολάκια power balance στα αγόρια και γυαλιά ηλίου στην Ελισσάβετ και είμασταν τρισευτυχισμένοι. Αργά μιση επιστρέψαμε στο σπίτι. Σνίτσελ και σαλάτα για φαγητό. Τα παιδιά συνεργάστηκαν καλά στο στρώσιμο-ξεστρώσιμο του φαγητού. Η αλήθεια είναι ότι ο Μπίλλυ δεν έχει πολλά κοινά με τους άλλους 3. Οι ταινίες του άρεσαν σαν ιδέα και θέλει να τους σπρώχνει εκεί. Όσο δεν τους ταλαιπωρεί, μια χαρά. Είδαν λοιπόν και 2 ταινίες το μεσημέρι, όσο πρόλαβε να κάνει δουλειές και να ξεκουραστεί ο ταλαίπωρος μπαμπάς. Το απόγευμα στην ταβερνούλα για μαμ, φωτογραφίες στην παραλία και επιστροφή για … ακόμη 2 ταινίες με ποπ κορν.

Φωτογραφίες 6ης μέρας

Ημέρα 5η (2011)

Ώρα για μπύρα απόψε. Με άλλα λόγια, μια κουραστική μέρα. Σας έχει τύχει να μην θέλετε να ξανακούσετε «μπαμπά» (ή «μαμά» αντίστοιχα) για 1 ώρα τουλάχιστον; Ε, κάπως έτσι ήταν το σημερινό έργο.
Το πρωί ξεκίνησε σήμερα πολύ αργά. Τα 3 μικρότερα ξύπνησαν κατά τις 9:30 αλλά ο μεγάλος δεν σηκωνόταν μέχρι που πήγε 11. Είπα να μην επιμείνω καθώς ερχόταν από διακοπές σε σπίτι φίλου, οπότε μάλλον του έλλειπε ύπνος. Καλά μέχρι εκεί. Ξεκινήσαμε αργά και πήγαμε στην παραλία της Κινέτας που ήταν γεμάτη κόσμο. Κυριακή, παραμονή 15αύγουστου και με ένα μπλογκ να γράφει συνέχεια καλά λόγια για την παραλία. Αναμενόμενο. Είπαμε λοιπόν να πάμε κάπου αλλού, πιό ήσυχα. Ο Μπίλλυ είχε αρχίσει την γκρίνια ήδη, έχοντας στο μυαλό του μόνο να νοικιάσουμε μια συγκεκριμένη ταινία. Όχι σε αυτή την παραλία, όχι στην άλλη. Ψώνισα κουλούρια και νερά και το μετατρέψαμε σε μια μίνι εκδρομή. Λουτράκι δεν ήθελε, Περαχώρα του έπεφτε μακρυά. Βαρέθηκα κι εγώ να ρωτάω και ξεκίνησα προς Επίδαυρο, με σκοπό να βρούμε μια παραλία πυ είχαμε πάει και πέρυσι. Την βρήκαμε αλλά είχε κύμα και προχωρήσαμε λίγο παρακάτω, στα λουτρά της ωραίας Ελένης. Με τα μικρότερα το παραφράσαμε σε «μπουζί της ωραίας Ελένης» (βλέπε ταινία «αυτοκίνητα»). Η παραλία πολύ ξεχωριστή. Με εξωτικά στοιχεία και αξιέπαινη προσπάθεια να κρατηθεί καθαρή ήταν ωραιότατη. Εντάξει, το βότσαλο δεν ήταν λείο σαν της Κινέτας αλλά τα νερά πολύ καλά. Την ώρα που μπαίναμε στην θάλασσα, εμφανίστηκε ένα χταπόδι από το πουθενά και άφησε το μελάνι του. Ήταν λίγο επιστροφή στην φύση. Η Ελισσάβετ είναι όλες αυτές τις μέρες κολλημένη επάνω μου κι εγώ το απολαμβάνω. Η καλύτερη στιγμή της ημέρα ήταν όταν κάναμε μπάνιο οι δυό μας σε στυλ κοιμησμένου και είμασταν πιασμένοι χεράκι-χεράκι. Το κάναμε το μπανάκι μας, ψιλοπαίξαμε, τσιμπήσαμε και φύγαμε. Ο Μπίλλυ ψιλοαπόμακρος από τους άλλους, δεν έχανε ευκαιρία να ενοχλεί και να εκνευρίζει τους πάντες. Μέχρι εκεί απορούσα με τον εαυτό μου πως το άντεχα όλο αυτό. Επιστρέψαμε σπίτι για να φτιάξω μια μακαρονάδα να φάμε καθώς τα παιδιά δήλωσαν πως θέλουν να κάνουν διατροφή! Ορίστε; Το αποκορύφωμα του Μπίλλυ ήταν την κρίσιμη ώρα του πλυσίματος με το λάστιχο που συμπίπτει πάντα με την ώρα μαγειρέματος. Ενόχληση πρός κάθε κατεύθυνση. Εκεί τα «άκουσε» πολύ άσχημα ομολογώ αλλά την «άκουσα» κι εγώ. Καθήσαμε να φάμε. Τα μακρόνια ήταν ατσιγάριστα και του φάνηκαν ξερά. Ήταν όντως, αλλά με σκοπό να μπει από πάν τυράκι και όχι να έρθει ο ίδιος στο τραπέζι με καθυστέρηση. Με την σαλάτα δεν πολυασχολήθηκε. Και στο τέλος του τραπεζιού μου αραδιάζει και μακαρόνια πάνω στο τραπεζομάντηλο για να παίξει τρίλιζα. Δεν ξέρω για την δική σας υπομονή αλλά η δική μου δεν τείνει στο άπειρο.
Μετά τα απαραίτητα «Γαλλικά» και μαζέματα, τους άφησαν να δουν ταινία και πήγα για ύπνο. Το απόγευμα ζήτησα από την Ελισσάβετ να ποτίσει που πήγε μετά χαράς μαζί με τον Λεωνίδα. Μετά με βοήθησαν να οργανώσω ορισμένα σετ κλειδιών του σπιτιού σε καλύτερη βάση και κάπου εκεί ήταν πιά αργά και είπαμε να πάμε στο χωριό μια μικρή βόλτα. Ο καλός μας Μπίλλυ, έχει πλέον στο μυαλό του τις ταινίες και τους έπεισε όλους να πάμε μόνο για ταινία ώστε να φάμε στο σπίτι. Ήταν και αργά βέβαια, οπότε δεν με χάλασε πολύ. Πήραμε την περιβόητη πιά ταινία και τους έκανα μια ομελέτα με τα υπολείματα της μακαρονάδας, λίγο ζαμπόν και τυρί. Κάπου εκεί άρχισαν όλα να γίνονται μέλι. Η ομελέτα, λανσαρισμένη σαν «πίτσα από την Ιταλία», άρεσε. Μου έκαναν και σχόλια. Ο Ιάκωβος είπε ότι του θύμιζε ομελέτα! Ο Λεωνίδας ότι ήταν πολύ ωραία αλλά θα προτιμούσε να είχε περισσότερο ζαμπόν. Σε Μπίλλυ και Ελισσάβετ άρεσε επίσης. Με βοήθησαν να στρώσω και να μαζέψω τραπέζι, στήσαμε την ταινία και την είδαμε. “The green hornet” by the way. Μέτρια πράγματα.
Τα είπα κι εγώ λοιπόν στους διαδικτυακούς μου φίλους, χάζεψα την πανσέληνο +1 πάνω στην θάλασσα, ήπια την μπυρίτσα μου και λέω να αποσυρθώ. Καλό Δεκαπενταύγουστο!

Φωτογραφίες 5ης μέρας

Ημέρα 4η (2011)

Ξυπνήσαμε αργά. Και δεν με ξύπνησε κανείς το βράδυ. Και είμαστε όλοι καλά. Και σε λίγο θα παραλάβω τον Μπίλλυ! Ξεκίνησε πολύ καλά η μέρα.
Ετοιμαζόμαστε χαρούμενοι να παραλάβουμε τον Μπίλλυ και να πάμε για μπάνιο κατευθείαν. Πριν ξεκινήσουμε, τσιγάρισα κοτόπουλο στήθος σε κυβάκια με σκοπό να γίνει μια κοτόσουπα όταν επιστρέψουμε από το μπάνιο. Λίγη Tastefull βοήθεια με οδήγησε να βάλω φύλλα από την λεμονιά μας και ροδέλες από άγγουρα λεμόνια που έδωσαν ένα υπέροχο άρωμα αργότερα. Στο θέμα μας. Μπίλλυ μια χαρά. Γύρισε από την Μύκονο με πολλές ιστορίες να μας πει και ένα σκουλαρίκι! Μαγνητικό ευτυχώς αλλά δεν πέταξα και από την χαρά μου κιόλας. Πήγαμε για μπάνιο στην γνωστή μαγευτική Κινέτα. Τελικά τα νερά εκεί (εδώ ντε) είναι πραγματικά πολύ ωραία. Παίξαμε κορόιδο οι 5 μας με μια μπάλλα, κολυμπήσαμε αρκετά και γενικά περάσαμε καλά. Α, ξέχασα να πω ότι ο Ιάκωβος έμαθε να κολυμπάει. Δελφίνι ο μικρός. Φάγαμε τον λουκουμά μας από τον λουκουματζή της παραλίας και πήραμε τον δρόμο για το σπίτι. Το ξέρω, λίγος βαρύς ο λουκουμάς για ευαίσθητα στομάχια αλλά εντάξει, δεν το σκέφτηκα. Ακριβώς έξω από το σπίτι, είχαμε ένα μικρό απρόοπτο με το αυτοκίνητο. Άνοιξε η τάπα λαδιού της μηχανής (που δεν είχε κλειστεί καλά) και χύθηκαν αρκετά λάδια. Ευτυχώς είχα μαζί μου ένα μεγάλο κουτί λάδι και όλα καλά. Το συμπληρώσαμε όλοι μαζί. Γενικά αυτό το «όλοι μαζί» προσπαθώ να το καλλιεργώ όσο μπορώ. Κατανομή ρόλων στο σουπερμάρκετ, στο άνοιγμα του γκαράζ εναλλάξ από κάποιον, στο στρώσιμο του τραπεζιού κλπ. Άλλα τα κάνουν με μεγάλη χαρά και ανταγωνισμό μεταξύ τους και άλλα τους φαίνονται πολύ βαρετά. Κάπως έτσι είναι και η ζωή όμως. Μεσημέρι στο σπίτι λοιπόν. Ξέπλυμα με το λάστιχο και μαμ. Κοτόσουπα για τους 4 και το ξαναζεσταμένο πίτα κεμπάπ (του Λεωνίδα, που είχαμε φέρει πίσω από την ταβέρνα) για τον Μπίλλυ. Ο «δύσκολος» Λεωνίδας έφαγε μόνο το κοτόπουλο. Οι υπόλοιποι έδειχναν πολύ ευχαριστημένοι. Κάπου στον ορίζοντα φαινόταν και καπνός από φωτιά στην Πελοπόνησο που ευτυχώς έσβησε σύντομα. Στην συνέχεια μερικά μαζέματα και πλύσιμο πιάτων και στη συνέχεια η «ώρα σιωπής». Ο Μπίλλυ κοιμήθηκε στο κρεββάτι μου και είπα κι εγώ να του κάνω παρέα 😉 Οι υπόλοιποι 3 έδειχναν να παίζουν πολύ καλά μεταξύ τους.
Όταν τελείωσε η σύντομη σιέστα, η Ελισσάβετ μου ανακοίνωσε μια έκπληξη. Είχαν ετοιμάσει ένα θεατρικό έργο για να μας παίξουν! Άλλο πάλι κι αυτό. Μου ζήτησε να πάρουν κάποια έπιπλα για τα σκηνικά. Δεν είχα πρόβλημα με την προυπόθεση να επιστραφούν στην θέση τους μετά. Μας απαγόρευσαν όμως την είσοδο στην βεράντα μέχρι να ολοκληρωθούν τα σκηνικά και οι πρόβες. Είχαν στήσει 2 καρέκλες πίσω από το εξώφυλλο της βεράντας που θα άνοιγαν για την παράσταση. Ζωγράφισαν εισιτήρια (2 μαζί ενωμένα με ένα κοινό σχέδιο) για την παράσταση (15 ευρώ παρακαλώ) και κουπόνια για να ψωίσουμε στο μπαρ! Υπερπαραγωγή. Το έργο λέγεται «οι ήρωες κι εγώ». Εντάξει, είχε πολύ πλάκα. Στην 1η σκηνή εμφανίζεται ο τραπεζίτης Ιάκωβος που λέει «μαζέψαμε πολλά λεφτά σήμερα». Σα να έβλεπα τον Κοσκωτά. Μετά εμφανίζεται ένας ληστής, σκοτωμοί, ο ήρωας ironman που εμφανίζεται από το πουθενά, καταδίωξη με αυτοκίνητα και χειροκρότημα στο τέλος. Εντυπωσιάστηκα. Μην φανταστείτε το broadway αλλά ήταν κάτι που δεν το περίμενα. Υπάρχει και ένα απόσπασμα σε βίντεο καθώς και συνέντευξη με την σκηνοθέτη του έργου σε βίντεο αλλά θα τα δείτε όταν βρεθώ σε ανθρώπινης ταχύτητας internet.
Μετά το θέαμα, πήγαμε στο γνωστό χωριό για βόλτα. Τι βόλτα δηλαδή που κατευθείαν στην ταβέρνα της παραλίας πήγαμε, μετά από μια πολύ σύντομη στάση στο σούπερ. Όλοι βρήκαν κάτι να φάνε. Η όρεξη του Μπίλλυ δουλεύει με διπλό καρμπυρατέρ. Τραπέζι πάνω στο κύμα με Αυγουστιάτικη πανσέληνο και τα 4 παιδιά μου παρέα. Άρχισα να μπαίνω πλέον σε κλίμα διακοπών. Μετά την ταβέρνα, νοικιάσαμε και 2 βιντεοταινίες και πήγαμε κατευθείαν για να δείξουμε στον Μπίλλυ το σινεμά μας.
Μύρισε διακοπές!

Φωτογραφίες 4ης μέρας