Ημέρα 4η (2011)

Ξυπνήσαμε αργά. Και δεν με ξύπνησε κανείς το βράδυ. Και είμαστε όλοι καλά. Και σε λίγο θα παραλάβω τον Μπίλλυ! Ξεκίνησε πολύ καλά η μέρα.
Ετοιμαζόμαστε χαρούμενοι να παραλάβουμε τον Μπίλλυ και να πάμε για μπάνιο κατευθείαν. Πριν ξεκινήσουμε, τσιγάρισα κοτόπουλο στήθος σε κυβάκια με σκοπό να γίνει μια κοτόσουπα όταν επιστρέψουμε από το μπάνιο. Λίγη Tastefull βοήθεια με οδήγησε να βάλω φύλλα από την λεμονιά μας και ροδέλες από άγγουρα λεμόνια που έδωσαν ένα υπέροχο άρωμα αργότερα. Στο θέμα μας. Μπίλλυ μια χαρά. Γύρισε από την Μύκονο με πολλές ιστορίες να μας πει και ένα σκουλαρίκι! Μαγνητικό ευτυχώς αλλά δεν πέταξα και από την χαρά μου κιόλας. Πήγαμε για μπάνιο στην γνωστή μαγευτική Κινέτα. Τελικά τα νερά εκεί (εδώ ντε) είναι πραγματικά πολύ ωραία. Παίξαμε κορόιδο οι 5 μας με μια μπάλλα, κολυμπήσαμε αρκετά και γενικά περάσαμε καλά. Α, ξέχασα να πω ότι ο Ιάκωβος έμαθε να κολυμπάει. Δελφίνι ο μικρός. Φάγαμε τον λουκουμά μας από τον λουκουματζή της παραλίας και πήραμε τον δρόμο για το σπίτι. Το ξέρω, λίγος βαρύς ο λουκουμάς για ευαίσθητα στομάχια αλλά εντάξει, δεν το σκέφτηκα. Ακριβώς έξω από το σπίτι, είχαμε ένα μικρό απρόοπτο με το αυτοκίνητο. Άνοιξε η τάπα λαδιού της μηχανής (που δεν είχε κλειστεί καλά) και χύθηκαν αρκετά λάδια. Ευτυχώς είχα μαζί μου ένα μεγάλο κουτί λάδι και όλα καλά. Το συμπληρώσαμε όλοι μαζί. Γενικά αυτό το «όλοι μαζί» προσπαθώ να το καλλιεργώ όσο μπορώ. Κατανομή ρόλων στο σουπερμάρκετ, στο άνοιγμα του γκαράζ εναλλάξ από κάποιον, στο στρώσιμο του τραπεζιού κλπ. Άλλα τα κάνουν με μεγάλη χαρά και ανταγωνισμό μεταξύ τους και άλλα τους φαίνονται πολύ βαρετά. Κάπως έτσι είναι και η ζωή όμως. Μεσημέρι στο σπίτι λοιπόν. Ξέπλυμα με το λάστιχο και μαμ. Κοτόσουπα για τους 4 και το ξαναζεσταμένο πίτα κεμπάπ (του Λεωνίδα, που είχαμε φέρει πίσω από την ταβέρνα) για τον Μπίλλυ. Ο «δύσκολος» Λεωνίδας έφαγε μόνο το κοτόπουλο. Οι υπόλοιποι έδειχναν πολύ ευχαριστημένοι. Κάπου στον ορίζοντα φαινόταν και καπνός από φωτιά στην Πελοπόνησο που ευτυχώς έσβησε σύντομα. Στην συνέχεια μερικά μαζέματα και πλύσιμο πιάτων και στη συνέχεια η «ώρα σιωπής». Ο Μπίλλυ κοιμήθηκε στο κρεββάτι μου και είπα κι εγώ να του κάνω παρέα 😉 Οι υπόλοιποι 3 έδειχναν να παίζουν πολύ καλά μεταξύ τους.
Όταν τελείωσε η σύντομη σιέστα, η Ελισσάβετ μου ανακοίνωσε μια έκπληξη. Είχαν ετοιμάσει ένα θεατρικό έργο για να μας παίξουν! Άλλο πάλι κι αυτό. Μου ζήτησε να πάρουν κάποια έπιπλα για τα σκηνικά. Δεν είχα πρόβλημα με την προυπόθεση να επιστραφούν στην θέση τους μετά. Μας απαγόρευσαν όμως την είσοδο στην βεράντα μέχρι να ολοκληρωθούν τα σκηνικά και οι πρόβες. Είχαν στήσει 2 καρέκλες πίσω από το εξώφυλλο της βεράντας που θα άνοιγαν για την παράσταση. Ζωγράφισαν εισιτήρια (2 μαζί ενωμένα με ένα κοινό σχέδιο) για την παράσταση (15 ευρώ παρακαλώ) και κουπόνια για να ψωίσουμε στο μπαρ! Υπερπαραγωγή. Το έργο λέγεται «οι ήρωες κι εγώ». Εντάξει, είχε πολύ πλάκα. Στην 1η σκηνή εμφανίζεται ο τραπεζίτης Ιάκωβος που λέει «μαζέψαμε πολλά λεφτά σήμερα». Σα να έβλεπα τον Κοσκωτά. Μετά εμφανίζεται ένας ληστής, σκοτωμοί, ο ήρωας ironman που εμφανίζεται από το πουθενά, καταδίωξη με αυτοκίνητα και χειροκρότημα στο τέλος. Εντυπωσιάστηκα. Μην φανταστείτε το broadway αλλά ήταν κάτι που δεν το περίμενα. Υπάρχει και ένα απόσπασμα σε βίντεο καθώς και συνέντευξη με την σκηνοθέτη του έργου σε βίντεο αλλά θα τα δείτε όταν βρεθώ σε ανθρώπινης ταχύτητας internet.
Μετά το θέαμα, πήγαμε στο γνωστό χωριό για βόλτα. Τι βόλτα δηλαδή που κατευθείαν στην ταβέρνα της παραλίας πήγαμε, μετά από μια πολύ σύντομη στάση στο σούπερ. Όλοι βρήκαν κάτι να φάνε. Η όρεξη του Μπίλλυ δουλεύει με διπλό καρμπυρατέρ. Τραπέζι πάνω στο κύμα με Αυγουστιάτικη πανσέληνο και τα 4 παιδιά μου παρέα. Άρχισα να μπαίνω πλέον σε κλίμα διακοπών. Μετά την ταβέρνα, νοικιάσαμε και 2 βιντεοταινίες και πήγαμε κατευθείαν για να δείξουμε στον Μπίλλυ το σινεμά μας.
Μύρισε διακοπές!

Φωτογραφίες 4ης μέρας

Advertisements